’t Stelt eigelik
gen reet veur, wie kinne ze ’t verzinne . . . vaderdaag. Maar noow hae d’r toch
is, staon ik d’r altièd stiekem effe beej stil. Ik staon dan bewus effe stil met
mien hand in de tes veur zien geschilderd portret en kièk deep in zien ouge. Beej
dae mins dae zoeë maar oeits mien zäödje haet
gepaot, en klaor waas Jantje. Miene leve pap dae d’r al 41 jaor neet mièr is.
Maar hae blief veur ieuwig gewoèn hièl herkinbaar in mien hert. En as ik dan
weer veur ’t spegel gaon staon en in mien ouge kièk is hae steeds mièr herkinbaar aan
d’n boètekant. We lièke met d'n daag mièr op-ein.
Maar waes
noow ièrlik, laote we ’t neuchter bekièke. D’r is genne vaderdaag zónder moder.
Moders zien zörgzaam, vaders neme besloète. Moders lière verdraagzaam te zien, vaders
lière ós te keze. Moders vertelle det we d’r same oèt mótte kómme, vaders lière
ós unne band te plekke van de fiets. Moders truueste dich en plekke ’n pleister
op iddere wónd. Vaders zegge: ‘Stel dich
neet aan, dao wuuers ze groeët van’, moders strièke dich door de haor.
Maar ouk det
is beej mich neet hièlemaol waor. Want mien vader en moder makde gen verschil
in al die dinger, die deje det gewoèn allebei. Die doedelde det same met ós aan.
Mien vader speulde ein bietje veur moder, en mien moder ein bietje veur vader.
Maar d’r waas nog iets vuuel belangrièkers. Mien pap-en-mam-same deje ós veur wie se respek veur mekaar kins hebbe,
wie se same kins lache, wie se mekaar veur de gek kins halde en wie se mekaar
mós truueste. Want ouk in hoèze Tietelèr waas ’t neet altièd roeëzegeur en
maoneschièn.
Daorum bin
ik waal ens de waeg kwièt met moderdaag en vaderdaag. Veur mich genne moderdaag
zónder aeve vuùl aan miene pap te dinke. Veur mich genne vaderdaag zónder
euver mien mam weg te druime. En dan dink ik waal ens: ‘Wie erg mót ’t zien um genne pap of gen mam te hebbe’.
Daorum probeer
ik idderen daag ein bietje vader veur emus te zien, of sóms ’n bietje te modere.
Sóms ’n hand op de schouwer, sóms ‘ne good gemeinde knuffel. Vanmorge keek ik nog 's in ’t spegel en dóch beej michzelf: ‘Nouw
alden buul, ’t wuùrd langzaam aan tièd um mièr opa of oma te zièn veur de
minse um dich haer’.
Ik wins alle
vaders ‘ne moèje vaderdaag, maar vergaet neet ouk ein bietje vader, moder, opa
of oma te zien veur die det effe nuuedig hebbe. En dan leefs idderen daag.
