Hedwig en Hugo woeëne in un dörpke in ut zuuje van ut land. Ze zièn al lang gepensioneerd en sliète eur daag in un klein huuske aan de rand van ut dörp. Ut greuntehäöfke haet Hedwig umgetoverd in ein waar paradiès veur wilde blome, insekte, beeje, vlinders en veugelkes. Eur greunte haole ze noow same beej unnen biologische gerdeneer in ut volgende dörp. Vleis en vis aete ze neet mier. Veur Hugo had det weer neet gehove, maar Hedwig vónd det maar niks.
‘Ut is neet ós pertiej Huugske, maar wat vind ik det geweldig veur die vrouw’. Hugo kiek opziej en zuùt un träönke euver de wang van Hedwig loupe.
‘Det is democratie Hedwiegske, dae met de meiste stumme haet gewónne. Ze rak vuùl minse in ut hert en ik kin mich det veurstelle. Ik vind ut ouk un geweldige en gewoène vrouw die opkump veur de minse. We meuste ze maar ens op de kóffie oèt nuuedige’.
Hugo mós
dinke aan dae pallesaot van Klaver, met zien oètgestreke gezich en menierkes
van unne Amerikaanse president. Of die kale-kak-madam van un Kaag, wat un
draosbóks. En um maar te zwiège van dae nationale pinokkio, dae Rutte, dae zien
moder nog verköp um maar minister-president te kinne bliève. Jao, vruùger
stumde Hugo op de PvdA, det huùrde zoeë as werkmins. Maar die pertiej zet zich
allang neet mier in veur d’n arbeider. En Hedwig stumde op ut CDA, det meus as
gojje katholiek van menier pestoèr.
Maar toen waas dao Marianne Thieme van de Pertiej veur de diere. Hedwig waas
metein verkoch, zón moèje en leeve vrouw die opkwaam veur de natuur en de bieësjes.
Hedwig wis Hugo ouk te euvertuùge:
'As zón moèje leeve vrouw zich zoeë inzet veur alles wat greujt en bleujt,
dan mót ze ouk good zièn veur alle minse’.
En vanaaf det moment stumde Hugo en Hedwig op de Pertiej veur de diere en
veranderde eur häöfke in un hemels paradièske.
Dao meus
Hugo aan dinke wie de oètslaeg in de loup van d’n aovend binnekwame.
Óngeluiflik en nog noeits vertoeënd. De BBB woort ech euveral de
allergroeëtste, alle andere pertieje meuste inlevere. Allein ós eige Pertiej
veur de diere bleef zón bietje gelièk en greujde zelfs un bietje. Maar Hedwig
waas gegrepe door Caroline van der Plas die met traone in de ouge naeve eur ald
meuderke in d’n tilleviesie stónd. Hugo keek opziej en zoog det Hedwig ouk
traone in de ouge had en ouk de hand veur ut gezich sloog as Caroline det ouk
deej.
Ut woord al wat later op d’n aovend en ut waas zoeë klaor wie un kluntje: de
BBB had euveral met groeëte aafstand gewónne. En de pertiejleiders kwame ein
veur ein aan ut waord op d’n tillevisie. Allemaol begóste ze met ut felicitere
van de BBB met dit unieke en geweldige resultaat.
‘Zoeë huùrt ut’, zag Hedwig, ‘al hebbe ze verlaore, hièl sympatiek en
sportief det ze eur felicitere’. Ze schove nao ut puntje van de stool wie
Esther Ouwehand in beeld kwaam um eur minse toe te spraeke. Maar wat gebeurde
dao, gen felicitatie veur de BBB. Niks, Esther Ouwehand stook un gebalde voès
in de lóch en krijste met unne akeligen blik in de ouge: ‘We hebbe gewónne’.
Hedwig en ik keke mekaar aan en toen weer truuk nao d’n tillevisie. Maar nog
unne kièr ging die gebalde voès de lóch in en met veurspeejende ouge krijste ut
weer: ‘We hebbe gewónne’.
‘Hebbe we
wat gemis’, zag
Hugo, ‘de enige dae diek gewónne haet is de BBB en weej hebbe d’r allein
maar un bietje beej gekrege’. Hedwig waas duùdelik teleurgesteld in die reaksie
en Hugo sloog met de voès op de taofel.
‘Mich bekruup un hièl akelig geveul, ik veul haat en jalouzie beej die trut en
ik maak mich inens zörg um de veiligheid van Caroline’.
‘Bah’, zaet Hedwig, ‘wat un akelige ónsympathieke reactie’.
‘Veur mich noeits mier Pertiej veur de diere’, zaet Hugo.
‘Veur mich noeits mier Pertiej veur de diere’, zaet Hedwig.
