Soraya el Velacho

We zitte al vièf maond in Spanje en ut vervaelt gennen daàg. Tuurlik keult ut saoves wat aaf en zièn de nachte frisjes. Maar euverdaag is ut met tösse de 18 en 24 grade boète good te doon. As ut zunke zich aaf en toe verbörg, dan gaon we wat wandele. Maar as ut zunke straolend aan den blauwe hemel steit, dan gaon we nao ut strand. Dan-us nao la Marina, dan-us nao la Mata! Maar smeis gaon we tièn minute rieje nao Guardamar, letterlik vertaald beteikent det hièl toepasselik bewaker van de zieë. Vandaag waas weer zónne prachtigen daàg, strakblauwe lóch en gen zuchje wind.

We parkière den auto haos op ut strand en doon de schoon oèt. We sjokke door de losse zand wies aan de zieë. Lekker met de bloeëte puterkes door ut kabbelende water. Det geluùd van die kleine gölfkes die ut strand oprolle. Un paar mieuwe vleege euver ós haer, twieë strandluiperkes dribbele langs de waterkant en pikke in ut zand. We kièke mekaar aan en zegke haos gelièk:
‘Geweldig hè, det oètzich en die geluùde! Die vervaele noeits!’
Links van ós op den boelevaar gaon steeds mièr restaurantjes aope. De lente kump der aan. Maar weej loupe door nao ós favoriete stekske. Ut het ‘El Velacho’, in gewoèn Blièricks beteikent det de zeilboeët. Ut terras zit good vol, maar weej zeuke un plaetske binne achter de groeëte rame. Met un machtig oètzich op de Middellandse Zieë en den boelevaar. Minse flanere op en neer en un paar dónkere Afrikaanse manne probere sportschoon, tasse en zónnebrille te sliète. Un klein tenger Spaans maedje gans in ut zwart gekleid kump nao ós täöfelke. Vanachter zien móndkepke zaet ut:

‘Buenas dias, wat wilt ge drinke?’. Tuurlik sprik ut Spaans maar ik heb ut veur óch maar vertaald.
‘Twieë witte wièn en de menukaart astebleef’. En efkes later zet ut twieë glazer op taofel en schöd die oèt un keul beslage fles wies aan de nek toe vol.
‘Proos schat, wat un geweldig glaas wièn. Ik kin plaatse wièd e-weg wao ze net ut bäömke maar bedekke’.

We zeuke ós wat lekkers oèt op de kaart, Marijke geit veur ‘tortilla y langostinos al ajillo’. En ik bestel mich ‘saladilla de mar y patatas bravas’. Ik zeen det ut Spaans maedje un naamplaetje druueg, ut het Soraya. En Soraya is wie weej det zegke: un flot. Ut steit gen sekónde stil en löp met die groeëte blaajer met aete en drank kevieps tösse de täöfelkes.

‘Wat haet det maedje prachtige haor’, zegk ik taege Marijke. Ut haet van die pikzwarte dieke haor in unne lange stert beejein gebónde, zeker unne maeter lank. Um de twintig centimaeter beejein gebónde met unne wittem band. Ut haet unne kersrechte rök en as ut löp, dan hink dae lange stert doeëdstil. Ik vind det biezónder um te zeen.

Inens huùre we achter ós un gekletter van jewelste. De scherve scheete ónder ós täöfelke. Haet unne kelner zien deenblaad met drank en aete laote valle, wat unne zooi. De man is ech geschrókke. Maar Soraya guuef um zien deenblaad, zaet nao welke taofelnummers hae mót, en begint de zooi op te ruúme. In unne vlook en unne zuch is alles weg en netjes aafgesop. Ut lach nao ós en geit weer servere as-of der niks gebeurd is.
‘Geweldig, det kins se good der beej hebbe’, zegk ik taege Marijke.

Euver den boelevaar douwt un tenger menke veureuver gebaoge unne rolstool veuroèt. Zien vrouw mót nao de WC en hae mót veer kièr aanzette um dae rolstool euver d’n dörpel te kriège. Net as ik um wil gaon helpe, lök ut um. Zien vrouw is hièl erg diek met van die dieke opgezwolle bein. Un geveul van metlieje kump euver mich veur zoewaal de man as zien vrouw. En ik besef mich weer ens wie good weej ut hebbe.

We drinke nog un tas café americano en kriège van Soraya un extra lekker koekje d’r beej. Vanachter zien móndkepke lach ut nao ós met zien dónkerbroène ouge en die lange zwarte wimpers.
Effe later sjokke we weer truuk euver ut strand. Ik haol ózzen alde slaopzak oèt den auto en we gaon lank-oèt ligge. Ik teiken un zunke in ut zand en we geneete van alles wat den daag ós weer gebrach haet.