donderdag 21 oktober 2021

Sjraar krieg un ald luifelke

Ik huùr gevlook beej ós achter in de paad, det kin d’r maar eine zièn. Toch gaon ik maar effe kièke, want meschiens velt d’r waal wat te lache. Ózze buurman schravelt door de paad met unne hiele groeëte alde luifel. As ut um oètkump haet hae las van ziene rök, maar as d’r wat te haole velt is dao noeits wat van te merke. Hae probeert unne luifel van zón veer maeter door zien paort de plaats op te dreie. Ik staon d’r beej met mien hand deep in de bóksetès, want as ik mien hölp aanbeej dan is de lol d’r te flot aaf. Hae haet det ganse geval horizontaal op zien baovebein ligge en probeert al schuùfelend d’n baog te neme. Hae steunt en hae kreunt en ut lök um van gens kante. Det zuuj hièl simpel gaon as hae det óndink wat mièr vertikaal zuuj halde. Maar dao kump dae knöppel neet op. Van d’n eelend velt hae achtereuver op zien kónt, klem tösse de moor en zien nieje aanwins:
‘Godvernondedjuu! Véronieieieie! Kóm mich ens helpe’.
‘Wat noow weer? Hebs se dich pièn gedaon?’.
‘Höf det dink ens op det ik d’r ónder-oèt kin’.
‘Wellek dink . . . ‘.
‘Dao wao se haos op steis stóm trut, gewoèn ophöffe van de grónd’.

Nao vuùl schelde, kuueme, rökke en schuùve kriège ze det dink oèteindelik achter op de plaats De rös is veurluipig effe truuk en dae vale gael-wit-gestreepde luifel leet nog mièr te verkómmere.
Un paar waeke later, ut geit gebeure, ik huùr Sjraar schelde taege zien vrouw. Flot nao boète en dao staon ze allebei. Véronie op unne keukestool helt det zwaore geval umhoeëg. Sjraar steit op un keuketrepke en helt met ein hand det dink taege de moor. In de andere hand un krietje:
‘Wie hoeëg mót-e kómme te hange?’.
‘Ik weit ut neet, zoeë is ut waal good dink ik’
, zaet Véronie.
‘Dinke mós se aan mich euverlaote! Zoeë kump-e te hange’. Ik kin ut neet naolaote en scheet in de slappe lach.
‘Pssst Jan, kóm nao binne, die kinne dich toch huùre’, zaet Marijke. Maar dit laot ik mich neet óntneme. Ik haol mich binne un tas kóffie en gaon d’r mich ens good veur zitte. Met un vuuls te bótte baor waere ach gater in de moor gemak. Veer aan ózze kant en veer baove eur achterdeur. Wiebelend op zien keuketrepke probeert hae wat extra krach beej te zette. Vlokend op die baor die tergend langzaam de moor ingeit. Twieë plate waere aan de moor geschroèf en Véronie mót kómme helpe um de luifel d’r in te hange. Nao dreej kièr ‘Stóm guij scheet ens wat op’, lök ut Véronie eindelik. Allein Sjraar is nog wat aan ut klungele: ‘Jao, aan diene kant is det mekkelik . . . ‘. Sjraar kruup van zien trepke en kiek gruuets nao ziene nieje luifel. Nog gruuetser dreit hae aan de slinger en de twieë knik-erm strekke zich oèt en de luifel wuùrt un vaal gael-wit aafdaak.
‘Hink-e zoeë good’, vruueg hae aan Véronie. Det wilt nao boète kómme maar det geit neet. De deur stoeët taege ein van die knik-erm. Ut schravelt zich d’r toch tösse-door nao boète en bekiek zien niej schaduwplekske veur de zomer.
‘Hae hink vuuls te lieëg! De deur geit neet aope en det dink hingk veur de raam in de kamer. Noow kin ik neet nao boète kièke’.
Sjraar duit dreej stappe nao achter, griep nao ziene kop en ik weit zeker det hae noow gevaorlik dreit met zien schael döp:
‘Godverdegodverdegodnondedjuu . . ‘, huùr ik um minstes tieën kièr achterein oètrope en dan idders kièr harder.
Met vuul gesakker, gevlook, gekuuem wuùrd det ganse geval weer van de moor aafgehaold. Ik bin intösse nao binne gegaon veur mien twieëde tas kóffie en vertel ut relaas aan Marijke:

‘Astebleef Jan, gedraag dich un bietje en lach neet mièr zoeë schaterend. Wat mótte de minse dao neet van dinke?’.
‘Dinke mótte ze aan Sjraar euverlaote’, zegk ik en zeuk mien plekske weer op veur ut volgende bedrièf van miene buurman is klusser.
Sjraar en Véronie vechte intösse taege un echscheiding of sollicitere nao de volgende partnerruil. Sjraar mak ach nieje gater, veur de zekerheid maar unnen halve maeter hoeëger. De keukestool van Véronie mak plaats veur de keuketaofel en Sjraar balanceert op laeve-en-doeëd op de baoveste traej van zien keuketrepke. Ik heb kómpassie met die baor die nog traoger ach gater mót make. Ik kin ut neet naolaote en zegk:
‘Good gereidschap en un gooj vrouw zien ut halve werk, hè Sjraar’. Hae zaet niks, maar kiek mich gevaorlik dreiend met die schael döp aan. Oèteindelik hink det geval keurig net ónder de slaopkamerrame en Sjraar luuet die knik-ermkes weer strekke. Ik huùr um in zich zelf mómpele en hae rup:
‘Kóm us kièke of hae zoeë good hink’. Véronie huppelt noow zónder obstakels nao boète en sleit de hand veur ut gezich:

‘Nae Sjraar, det kin neet! Noow hink-e te hoeëg, heej hebbe we ech genne schaduw van!’. Sjraar stik zien hand in de lóch, op zeuk nao steun van hoeëgere machte. Dan sleit hae met allebei zien hand op de kneen en sprik haos smekend:
‘Och miene leeve God, wat noow? Help mich astebleef want ik weit ut neet mièr’. En God verhuùrde um en steurde op det moment ziene schoeënzoon achterum:
‘Aah jung, wat bis se noow weer aan ut doon?’. Sjraar dreit zich um:
‘Ik weit ut neet mièr. Ik probeer miene nieje luifel op te hange. Ièrs hink-e te lieëg en noow hink-e weer te hoeëg. Die vrouwluuj weite noeits wat ze wille . . . ‘ . Ziene schoeënzoon löp nao dae luifel en kiek ens umhoeëg en schuut in de lach:
‘Wat bis dich toch unnen höllewölle, dich kins ouk ech niks’. Sjraar löp met aafhangende schuiwerkes op um aaf en loens met zien schael döp en aope moel ouk umhoeëg.
‘De kins nog ens tachetig van die gater d’r beej make, maar met die twieë stelschroève kins se dien schaemel luifelke presiès stelle wie Véronie ut wilt hebbe’. Ik verslik mich haos in miene kóffie en schater ut keihard oèt van ut lache. Sjraar huùrt det, kiek mich aan en ik zeen um wild rolle met zien schael döp. Hae kiek nao die stelschruufkes en luùt zich met gestrekde erm achtereuver valle op zien zevendehandse tegels.

Marijke kump nao boète: ‘Jan, noow is ut waal good, kóm nao binne’. En as ik un eurke later mich toch weer nao boète waog zitte Sjraar, Véronie en eure schoeënzoon  gezellig ónder ut luifelke. As-of d’r niks gebeurd is same aan de kóffie. In de weldadige schaduw van un vaal gael-wit luifelke.