Nog neet zoeë lang geleeje zoog ik unne vrouwelikke professor taalkunde op d’n tilleviesie beej ut programma Binneste-Boète. Laot ik eur veur ut gemaak Nelke neume. Zeej bestudeerde of koeie met spraakgeluùde en bewaeginge vergelièkbaar kóste kómmunicere as weej minse. Ut schieënt det ze aape Ingels hebbe gelièrd en ouk minselikke gebaretaal. Noow heb ik waal ens unnen aap met ziene middelvinger in zien neusgaat zeen peutere en dao nao gruuets dae middelvinger zeen opstaeke. Toen dóch ik: ‘Presiès ome Kuueb, dae deej det ouk zoeë’. Allein verdween toen ziene vinger in de bóksetès en kwaam d’r dan weer schoeën oèt, en det kós daen aap neet.
‘Hoi Nelke, met mich, weej zièn bezig met un Bliericks waordebook! Meschiens val ik met de deur in de koeiestal? Maar ik weit ut neet, zuuje ós Bookender kuuj ouk op zien Bliericks kinne kómmunicere?’.
Nelke vroog efkes bedinktièd, maar jao huùr, as ik unnen Bookender boer bereid vónd um un schoeëlkleske met kuuj te levere, dan makde zeej unnen daag vreej um nao d’n Bookend te kómme. Ik waas zoeë bliej wie unne gek! Bookender kuuj die meschiens waal Bliericks kinne praote! Ut waas effe zeuke maar wièd boète d’n Bookend vónd ik ein van de letste boere met un hendje vol met gewillige kuuj. Laote we daen boer veur ut gemaak Kuueb neume. Maar waal unnen andere as dae van dae middelvinger!
Op unne
gojje morge stónde Kuueb en ik Nelke op te wachte. Zónder laptop of potloeëd en
pepeer stapde ze oèt euren elektrieken auto. Met eur lieëg scheunkes en luchtig
kledje stook ze behuuerlik aaf beej ós lieslaarze en greune rubbere jeskes.
Laote we gelièk beginne, zag Nelke en leep veur ós oèt de stal in:
‘Ik begin altièd met un ierste kinnismaking’, zag Nelke en ging met de
rök nao zón koe staon. Ze bewoog met ein hand nao mich en gebaarde det ik det
ouk meus doon beej un andere koe. Hièl gewillig ging ik stokstièf veur zón koe staon
en wachde aaf. Achter mich hoorde ik wat gesnoèf en woord ut werm in miene nek:
‘Zuus se waal, ut iès is gebraoke! Ze wilt dich begroete’, zag Nelke
hièl oètgelaote. Intösse zoog ik Kuueb ouk un koe met twieë hand knuffele,
gewoèn met zien gezich d’r nao toe. Inens veulde ik wat harde snorhaor met vuùl
neus-slièm in miene nek en door ut snoève van die koe leep dae koeiesnót door richting
miene rök. Nelke stook zienen doèm op en ik ónderging un gans waereldvraemde
kinnismaking. Maar die koe koos al veur de volgende fase, ik veulde wie ze met
eur tóng miene nek bewerkde. Net unne groeëte lap schoorpepeer dae euren eige neus-slièm
oèt miene nek lekde. En douwde ouk, wat al hièl traog ónderwaeges nao miene rök
leep, nog wat wiejer nao ónder. Nelke woord zoe-wat lyrisch en stónd te huppele
van plezeer:
‘Geweldig, ze haet dich gans geaccepteerd!’. Kuueb keek mich aan en dóch
ut ziene. Ik dreide mich um en keek in un paar wezenloos stómme koeie-ouge die
mich aanklotsde wie un kis wortele. Ik veulde gen inkele genegenheid of
acceptatie van beids kanter, eigelik veulde ik hielemaol niks. Jao, ik veulde
wat euver miene rök loupe. Metein meus ik waal dinke aan minnige kinnismaking
met schoeëne schikse beej d’n Blierickse vastelaovend. Ge weit waal, zoeë in de
drökte nao d’n optoch beej Sur Meuse. Ik weit neet of Nelke die ervaring waal
ens haet gehad, maar ik twièfelde dao sterk aan. In niks, maar dan ouk gaar
niks, zoog ik as amateur-taalkundige ouk maar éín euvereinkóms tösse kuuj en
minse. Waal veulde ik unne eigezinnige hièle groeëten dröppel snót euver miene
röggestrank nao ónder loupe. Ik schuùverde d’r mich van en Nelke zoog det weer
gans anders:
‘Presiès det geveul heb ik ouk altièd’.
Nelke noom
ós met de stal in en we meuste gaon zitte op un paar stroeë-bale. Ut wazelde
van alles, maar det leet ik euver miene rök aafloupe. Nou ja, deze kièr
figuurlik dan. Un vièftal kuuj loge in euren eige pies en strónt te herkauwe en
hadde gen inkel benöl det d’r twieë studente en eine professor ware:
‘Noow mótte we hièl stil bliève zitte. En as we gelök hebbe huùre we ze zoeë
metein neurieje’, zag Nelke. Kuueb keek mich met aope moel aan en ik had al
spièt det ik die taart had oètgenuuedig. Maar efkes later stook Nelke ziene
wièsvinger op en zag ‘sssst’. Weej luùsterde hièl scherp en hoorte un
paar kuuj wat brómmele, ge kint det waal. Mien vrouw zaet ouk waal ens det ik
geluùde maak als ik lig te snörke. Miene middelvinger jeukde inens maar ik heel
mich net in. Ik dóch laot ik mich ens hièl positief gaon opstelle. Dus ging
miene wièsvinger de lóch in en ik fantaseerde:
‘Óngeluiflik! Die neurieje un Bliericks vastelaovesliedje!’. Nelke kwaam
zoeë wat klaor op zienen boes stroeë:
‘Aoh jaohe? Ech waor?’. En natuurlik waas ik toen neet mièr te halde:
‘Ik huùr toch ech hièl duùdelik: Hmme hummehummehum hmme hummehummehum’.
‘Nou ja, enne enne?’, trok Nelke mich niejsgierig de volgende wäörd oèt
de moel. En zoeë euverdreve meugelik met un oètgestreeke gezich zag ik:
‘Ik huùr heej toch ech in: miene linkerpoeët en miene rechterpoeët! En weej
hebbe in Blierick un vastelaovesliedje det geit van: En mien linkerbein en mien
rechterbein, die loupe noow al jaore naevenein’.
Nelke stook twieë ermkes in de lóch en kreide oèt:
‘Wat bin ik heej bliej met. Dit heb ík zelfs nog noeits met gemak!’. En
die mich un bietje kinne, die weite det ik neet mièr taege te halde bin as ik
emus zoeë wièd heb. Dus ik zeg taege Nelke:
‘Ik veul inens hièl sterk um same met dich tösse die kuuj in te gaon ligge. Mich
euverkump inens hièl sterk ut geveul det weej twieë heej vandaag iets hièl biezónders
gaon belaeve!’.
Nelke kiek nao die kuuj, die hièl tevreeje lank-aaf in eure zeik en strónt
ligge te dreie. Ut kiek nao zien scheunkes en zien luchtig kledje. Ut kiek mich
aan en ik zeen um twièfele dus ik mót effe doordouwe:
‘Ik huùr noow hièl scherp: humhuulme. Ze wille un kösmuulke! En ierliker
gaon we ut noeits mièr belaeve, zón lekker kösmuulke luuet ós pas ech danse
door un koeielaeve’.
Ik zeen Nelke zien móndhukskes wat wegzakke. Ut kiek nao die stróntkuuj en dan
nao mich. Dan pak ut zien mobielke en luug det ut gedrök steit:
‘Ik mót gaon, maar we hebbe waal hièl vuul gelièrd vandaag’. Nelke löp driftig
nao zienen auto en ik huùr Kuueb mómpele:
‘Potverdomme wat un draosbóks, wat unne kwats, wat unne wazel. En dao held
unnen deur betaalde professor zich met bezig? Ik huùr mien kuuj neurieje, ze
mótte gemolke waere’.
‘En ik veul unnen dröppel koeiesnót in mien ónderbóks loupe.
Ik mót gedoesj waere’.
Vastelaovend same.
