Kogelslingere vruùger en noow

Zo’n bietje tösse 1957 en 1965, wie we beej Festina nog trainde op ut Saorbrook, toen hadde we un apart hukske um te kogelslingere. Ge mót óch veurstelle, de Groeët Bollerwaeg en dae groeëten euverwaeg ware d’r nog gaar neet. Um beej ut Festina-veld te kómme stoke we op ut ind van de Nieborgstraot d’n euverwaeg euver nao de Sint Annawaeg. Tösse in ’t Zandt, de Werkplaats en de Tèrbaek door wies de volgende euverwaeg en daoveur linksaaf. Beej de Demka weer linksaaf en dan rechdoor zoog se nao un paar hónderd maeter de paort van ut VCH-terrein ligge. Achter die moèje paort tösse die machtige gemetselde kolomme speulde voetbalclub d’n Horsterwaeg en wat wiejer nao links achter z’n baekske met roeswater loge de velde van SVB. En dao tösse in, op zón drassig óngelièk veld, dao trainde weej. Ut stelde neet vuùl veur, maar we ware d’r bliej mei. En dan verborge achter ut VCH-terrein, óngevier wao noow de toegangspaort van de Kievit is, dao loog de betónne cirkel um te kogelslingere. Van dao-oèt slingerde weej dan tösse de spaorlièn rechs en ut VCH-veld links.

Umdet ik alle ónderdeile leuk vónd, deej ik natuurlik ouk mei met kogelslingere. D’r trainde destièds twieë echte (vergaete) toppers van de aafdeiling Zuid (Zieëland, Brabant en Limburg): Piet Göbbels van AV Tegele en ózze eige werptrainer Frans Weyers van Festina. Veur de leeke ónder óch: kogelslingere duis se met unne kogel van 7,25 kilo beej de seniore. Dae kogel zit met unne staoldraod van unne maeter langk, vas aan unne ièzere handgreep van ellef beej ellef beej ellef centimaeter. Dreej kièr ellef dus, gekker mót ut neet waere. De bedoeling is dan um dae kogel op snelheid te bringe met veurzweie, dan dreej (of veer) kièr te dreie in unne cirkel van twieë maeter doorsneej um um dan zoeë wièd meugelik weg te sodemietere. Um dien hand te bescherme taege die centrifugaalkrachte druueg se unnen officiële handschoon. Ik had dae neet, maar ik kreeg van mien zwaoger Joep unne alde militaire handschoon, dao woorte de vingertuupkes van aafgesneeje en dae deej ut ouk.

Destièds hadde we twieë gojje juniore beej Festina, Hay Eichholz en Peter Gaal. En ik waas d’n derde in de pik-orde. Zeej haolde medaljes met slingere, ik deej det met hordeloupe en speerwerpe.
Van Piet Göbbels en Frans Weyers lièrde we de fiène kneepkes van ut kogelslingere. Blierick greujde oèt tot un steunpunt veur dit prachtige ónderdeil van de atletiek. Beej Frans Weyers thoès krege we ouk de ierste krach-traininge. Frans had zelf halters en dumbbells gemak, gewoeën van ièzere buùze en betón. Ik hoord’veur ut ièrs van veurslaon, bankdrökke en skwatte. Vuùl gojje werpers kwame nao ut Saorbrook en sóms kwaam d’r ouk waal ens unne kogel laevesgevaorlik op de spaorlièn terech. Potdomme, det ware nog ens tièje.
Maar aan det alles kwaam midde zestiger jaore in eine klap un ind. Festina kreeg zoeë wièd meugelik e-weg un sintelbaan op d’n Herungerberg en Venlo had un niej prestige-objèk. Festina rakde dreej kwart van zien leeje kwièt vanwaege dae te groeëte aafstand. Ut verschil van nao ut Saorbrook of nao d’n Herungerberg fietse, waas un brök te wièd veur haos allemaol die jónges en maedjes oèt Blierick.

Maar ouk ut kogelslingere dreide ze de nek um. Jao, d’r loog nog unne nieje prachtige rink aan de rand van de hónde-renbaan. Maar det bleek al nao ós ierste training un ónmeugelikke combinatie. Die tengere hundjes met die dunne puuetjes kóste neet taege die groeëte gater van ós keugel beej ut slingere. Wie hebbe ze ut zoeë kinne bedinke? Ouk op ut midde-terrein van de sintelbaan moch neet geslingerd waere umdet dao aaf en toe gevoetbald of gehockeyd meus waere. Jao jao, zag de gemeinte, neet eimere, ge mót bliej zièn met zón moèj baan. Det klopde ouk waal, die baan waas geweldig, maar loog hièlemaol op de verkièrde plaats veur Festina. En ós deerbare slingerkeugel hónge vanaaf daen tièd te roeste in ut materiaalhok.
Maar . . . ik neem óch noow dreej-un-dertig jaor met in d’n tièd. Ik bin d’r intösse twieë-un-vieftig en langzamerhand te ald, te stièf en te traog um hordes te loupe en wièd te springe. Ik gaon as un slek euver die hordes en haol nog net de zandbak met wièdspringe.
Toen kwaam ut gojje niejs. In Eindhove organiseerde ze veur ut alleriers in Nederland unne werpvièfkamp. Alweer veur de leeke ónder óch: det is kogelslingere, kogelstoeëte, discuswerpe, speerwerpe en gewichwerpe op einen daàg. In Amerika deeje ze det al vuùl langer, maar nog noeits vertoeënd in Nederland. Ouk det gewichwerpe waas niej, d’r ware zelfs nog gen werpgewichte in Nederland. Die hadde die van Eindhove oèt Amerika laote euver kómme. Gewichwerpe is zón bietje dezelfde techniek wie kogelslingere, allein is de kogel twieë keer zoeë zwaor en dae maeter staoldraod is vervangen door un paar ièzere schakels wies un totaal-lingte van vièrtig centimaeter.

En wat bleek, slingere verlièrs se neet zoeë maar, net wie zwumme en fietse. En potdomme, dae werpvièfkamp waas ech mien dingk. Met óntzettende dank aan de inmiddels euverleeje Piet Göbbels en Frans Weyers ware inens kogelslingere en gewichwerpe mien beste ónderdeile in de atletiek. Wat had ik die twieë gegund det ze det hadde meuge met-make!
In de aafgeloupe 23 jaor bin ik zoeë dök Nederlands kampioen gewaore op dees ónderdeile, det ik d’n tel un bietje kwièt bin. En unne kièr of vieftieën heb ik ut Nederlands record verbaeterd op ein van die ónderdeile. Aafgeloupe jaor waas ik nog kampioen met kogelslingere en gewichwerpe beej de menkes van vièf-en-seventig en alder. En veer juni vurrig jaor heb ik in Merksem (B) allebei de records verbaeterd.

As ik dit zoeë schrièf en zit te stróntse euver miene atletiek, vraog ik mich toch aaf:
‘Wat waas d’r van de regionale atletiek gewaore as se toen die atletiekbaan gewoeën in Blierick hadde gelag. Wie zich det eigelik huùrde. Wat had ik Piet Göbbels en Frans Weyers gegund det ze eur kogelslingere wiejer hadde meuge oètdrage’.