Probleme aafschuùve

Ik laes un artikel op Facebook euver Venlo-Noord: van aandachswièk nao prachwièk. Moèj gedaon, dink ik. Maar dan laes ik un kómmentaar van unnen alde wethalder: ‘Inderdaad heeft hier een hele mooie transformatie plaatsgevonden’. Transformatie? Inens bedink ik mich det dur in diezelfde periode aan dun andere kant van de Maas ouk un transformasie plaatsvónd. De Vastenaovendkamp veranderde van prachwièk nao probleemwièk. Inens besef ik mich det dae blindgenger aan de Venlose kant met de rök nao de Maas haet gestaon. Un probleem verschuùve is neet un probleem oplosse.

Ik neem óch met zón tieën jaor truuk. We staon al un paar waeke met ózze camper op La Plage d'Argens in Zuùd-Frankrièk. We hebbe un moèj plaetske ónder de buim, we veule ós al haos thoès. Maar ja, ut is waal herfs en de blaar valle van de buim. En um de paar daag vaege we die beejein en dan waere die keurig opgehaold door emus van de camping.
Ut volgende gebeurde ech op unne gojjen daag. We kómme truuk van ut fietse en dreie ós sträötje in nao nummer 324. Potverdomme wat is det? Naeve ós op nummer 325 steit unne hièle groeëte Belze camper met zón groeët rek achterop veur unne scooter. Ik mót mien vrouw taege halde. Zón klein diek menke en un vergelièkbaar vruike zitte met de rök nao ós toe, aan un wit wiènke te nippe. Maar wat unnen houp drièt. Die hebbe eur scooter-rek presiès op de grens gezatte van ós gróndstökskes. Maar dae scooter steit toch ech op ós plaats wao weej al waeke lank ós fietse zette. Maar det is neet ut enige. Haet dae vlaegel alle blaajer van nummer 325 op ós persièlke gevaeg. En óngelaoge, ze ligge waal unne maeter hoeëg. Ós gemekkelikke steulkes leune met de rökleuningskes taege unnem berg blaajer aan. Ik kan mien vrouw nog net taege halde en fluuster: ‘det los ik waal op’. Ózze Franse euver-buurman Claude (Kloot) kiek ózze kant op en haolt begrièpend zien schouwers op.

Ut wuùrt wat later en de twieë Belskes kómme oèt eure camper. Hét in un wit zomerkledje met die roeskes aan de muiwkes en ónder langs. Hae met un fris euverhaempke. Hièl zwaor kroèpe ze met eur dieke krint op de duozit van de scooter. Hét wat euverdreve met de beinkes wièd terwièl ut zien kledje good vaspak. De vaering van det dink wuùrt wies ut uùterste geterg en de bendjes snakke nao mièr lóch. Zónder op ós aan te kièke sputtere ze weg.
‘Zoeë’, zeg ik, ‘noow zièn weej aan de beurt’. Ik grièp mich dun hardem bessem en vaeg alle blaar van nummer 324 truuk nao 325. Kloot van dun euverkant kump mich hièl sympathiek helpe met zón groeëte graasherk. We scheie pas oèt as idder blaedje weg is en det scooter-rek kómpleet verdwene is ónder die groeëte blaajer. Wat euverdreve span ik ós reserve-waslienke haorscherp tösse 324 en 325. Marijke zet ós fietse weer op de vertrouwde plek en gelièkertièd zegge we: ‘Zoeë, det hebbe we schoeën oèt dun aek gedreid’.
Tevreeje gaon we weer zitte en nuùdige Kloot met zien vrouw oèt veur un keul wit wiènke met wat blökskes kieës durbeej. Ut wuùrt al wat later en die twieë Belskes zièn nog altièd neet truuk. ‘Die kinne mich wat, ik gaon nao bed’, zaet mien vrouw. Effe later ligge we net in bed as we boète zón knetterkarter huùre aankómme. We vaere allebei op. Boète vang ik geluùde van ‘Nom de Dieu’ op en zelfs iets van ‘imbécile’. Ik vermoed det hae mich dao mei bedoelt, scheet mich in de petufelkes en stap nao boète. ‘Gojjenaovend, zièn dur probleme’, vraog ik. En dao kump det diek ónderkruùperke op mich aaf maar helt inens in as hae zuùt det ik twieë köp groeëter bin. Hae mak dreej kleine peskes achteroèt en begint met groeëte gebare te vraoge wat ik um waal neet aangedaon heb. ‘Nouw, presiès was dich gedaon haes! Hièl geniepig de rotzooi nao de bure aafschuùve as die weg zièn’, zeg ik. Keurig en hièl röstig in ut plat want ik weit det die Wale ut ouk altièd verrekke um Nederlands te praote. Dus ik deze kièr ouk gen Frans. Dae kleinen boetskop verkleurt van roeëd nao paars en Kloot van dun euverkant schuut te hölp. Hae leet nog ens röstig oèt det idderein die blaajer aan de kant van de waeg kin vaege en as se det mels beej de receptie dan wuùrt det de volgenden daag keurig opgehaold. Det klein poèpediekske kiek wild um zich haer en kump langzaam aan wies bezinning. Ik trek mich truuk in ózze camper en we valle lekker in slaop.
Smorges hièl vruùg huùre we gestómmel op de camping en effe later unne zwaore dieselmoter opstarte. We kièke door ut achter-ruutje en zeen de twieë kleine Belskes net wegrieje. De blaajer dwarrele ein-veur-ein van ut scooter-rek.

Ik dink weer aan det artikel op Facebook. Waas ut maar altièd zoeë gemekkelik. Kóste we daen drièt oèt de Vastenaovendkamp ouk maar weer truuk schuùve wao hae vanaaf kump en eigelik thoèshuùrt.