Niej kleier, alde schoon

As ik örges unne Gods-gruwelikken haekel aan heb, dan is ut aan niej kleier koupe. Mich interesseert ut eigelik ouk neet wat ik mich zelf aandoedel. Lets meuste we örges haer en mien vrouw zaet:
‘Trek dich toch ens wat fleurigs aan, dich altièd met dien dónkere T-shirts!’. Dus ik trok dae kleierkas met taegezin aope, zóch mich un vaal leechgreun polo-shirt oèt, un dónkergreune lang bóks en greune suède schoon met broèn zök. Mièr veurjaor kin haos neet, toch? Hièl gruuëts kóm ik de kamer binne en mien vrouw krieg haos un begaoving:

‘Maar Jan, kièk ens wie se d’r oèt zuùs, det guuëf ut toch neet. Zoeë neem ik dich neet met, ik schaam mich kepot, wat mótte de minse waal neet dinke. Die kièke mich dao op aan! Met die vale plekke op de kneen, die bóks had se al lang mótte weggoèje’. Ik haop det vuùl kaerels zich heej in herkinne, anders veul ik mich nag mièr allein staon.

Vruùger as klein menke had ik det al. Metein oèt schoèl die alde korte bóks aan, det verslete bloesje en die módderlaarze makde ut aaf, heerlijk. As d’r nieje kleier meuste kómme, dan deej mien aldste zuske det waal. Maar sóms meus ik met nao ut dörp en det waas ech un strafexpeditie. Ik waas allein euver te haole as se mich somers un ièske belaofde of swinters un frietje. God, wat had ik dao unnen haekel aan. Meschiens kump det ouk waal door d’n alde van Baerde-Trienekes, Dae leep met zien dieke sigaar door zien zaak en as ut um te lang deurde dan ging dae d’r zich met meuje. Ik weit nag det dae mien niej bóks achter beejein froemelde en zag:
‘Die bóks pas det menke presiès, ut mak um unnen echte kael’. Maar wie hae losleet, veel mich de bóks op de schoon. Sinds daen tièd woel ik allein nag nao de stad, nao C&A.

Wie ik ging werke beej de Pope meus ik van mien eige geld kleier koupe en idderein vónd des se d’r dan netjes op huùrsde te staon. Met loeëd in de schoon ging ik dae zaoterdigmorge met mien fietske nao de stad. Totaal de waeg kwièt leep ik door die ónmeugelikke lange rieje met bókse en jeskes. Ik rakde ech in paniek beej de gedachte det ik die allemaol meus passe. Wie vind ik noow zoeë flot meugelik de gojje, wat zuuj mich ut beste staon, wao mót ik beginne? Ut ings-zweit brik mich oèt. Dao kump un schoeën maedje op mich aaf, ouk det nag!
‘Kin ik óch örges met helpe?’, zag ut en noom mich van baove wies ónder in zich op. 
‘Gaer, ik zeuk twieë lang bókse en un colbaerjeske veur op ut werk. Maar waal gaer bókse die un bietje wièd zitte van dunne stóf want ik heb dieke bein van ut sporte’. Ut leep weg en leet mich staon beej die lange riej met bókse. Efkes later kwaam ut truuk en heel mich un bóks taege miene ziejkant.
‘De lingte is good, pas die maar efkes’. Ut leep veur mich oèt nao de paskamer en ik begós met mien verkleijpertiej. Ik kreeg ut al benauwd wie ik ut gerdienke dichtrok. En wie ik ut gerdiènke weer aope makde, stónd det aardige maedje dao al te kièke. Ik veulde mich wat beschaamp wie ut zien ouge naeve mien bóksepièpe leet gaon: 
‘Geej heb toch un extra lengtemaot nuùdig, wach heej maar efkes’. En inderdaad, de volgende twieë bókse zote mich wie gegaote. Zónder wiejer nao de priès te kièke wis ik ut al: ‘die pak ik allebei’. Hièl bliej schoof ik ut gerdiènke aope en dao stónd mien pasmaedje met un paar colbaerjeskes euver zienen erm:
‘Ik dink det die óch waal good staon’, zag ut en leep weer weg. Ik pasde un gaelbroèn jeske met un beejpassend gaelbroèn zjieletje met un dónkerbroèn ruutje. Ik had ut noow waal gehad en dóch met die twieë bókse en det jeske bin ik veurluipig waal weer oèt d’n brand. Maar mien paspupke is nag neet klaor. Ut beklots mich, froemelt wat aan miene taille-band en zet de schouwerstökke effe rech. Ut mak twieë peskes achteroèt, trek zien móndhukskes wat op en löp weer weg tösse die lange rieje. Dao kump ut weer truuk met twieë euverhaemde en unne kleurige blauwe slieps met un roeëd werkske d’r in. Ut leet dae slieps op ein van die euverhaemde en held zien kreasie taege mien jeske: ‘Dit steit d’r erg moèj beej’, Ik bin gans verkoch en en koup die maar d’r beej. Ik gaef mich gans euver aan mien paspupke, emus aankleie is blièkbaar ouk un vak!
‘Kin ik dich ouk neet d’r beej kriège’, zeg ik taege det maedje. En hièl efkes lach ut en löp met mien aankoupe veur mich oèt nao de kassa. Ut leet mien nieje garderobe op die inpaktaofel en verdwiènt weer tösse die lange rieje. 
‘Bedank hè’, roop ik nag maar ut reageert neet. Saoves gaon ik met mien nieje kleier nao ós thoès. As ik de kamer binne kóm zaet ós mam:
‘Moddómme jóng, wat bis dich sjiek! Noeits gewete des dich zónne gojje smaak hads!' En ik dóch det maedje mót ik in ière halde!

Veur de kómmende jaore bin ónder de panne, as ik kleier nuùdig heb gaon ik nao C&A en zeuk mien eige paspupke. Ut blief waal wat aafstandelik, en det huùrt ouk zoeë, maar ut wet presiès wat mich pas en vind altièd weer wat anders. Wies dae kièr det ik um neet vónd. Ik kós ziene naam neet en meus aan ein van die ander maedjes umschriève wie ut d’r oèt zoog:
‘Aoh nae, det werk heej neet mièr, det is de vurrige maond getrouwd’.
‘Nou, dan steit dae d’r good op veur de res van zien laeve’, zag ik nag maar det maedje begreep mich neet.

Intösse is d’r ein en ander veranderd in mien laeve. Nae, ik heb nag altièd unne verschrikkelikken haekel aan nieje kleier koupe. Ik loup ut leefste ‘casual’. Maar mien Marijke wet presiès wie ut mich gekleid wilt zeèn. Ik hoof neet mièr de deur oèt en maar good ouk. En of geej ut geluif of neet, ik schrièf dit verhäölke met aan de veut broène zök en die zelfde hièle alde aafgetrapde greune suède schoon.

Niej kleier en alde schoon, unne haekel um aan te kómme en ónmeugelik um weg te doon.