vrijdag 10 december 2021

Ózze boèster in Spanje

We zitte noow al un paar maond wièd e-weg in Spanje. We geneete van ut moèje waer en kièke met ings nao de óntwikkelinge in ós Blièrick. De besmettinge loupe dramatisch op, Viecuri löp haos euver en we hebbe alweer un paar crematies gevolg via de live-stream. En d’r schiènt ouk nog unnen idioot rónd te loupe met un spandook.

Wannièr gaon weer truuk nao hoès? Die vraog wuùrt ós döks gesteld en um de paar daag kièke we ós ens good aan. ‘We bliève nog effe heej’, zegge we taegen-ein. We wachte wies ut wat röstiger wuùrt dao baove in Blièrick. Maar potverdomme, wie mót det met ózze boèsterprik? Marijke had al erges gelaeze op internet det die ièrste twieë prikke nao un half jaor zien oètgewerk en neet mièr gelde. Un paar daag geleje loos ut zelfs det de Franse pliessies beej de tolpäörtjes gaon controlere of idderein gevaccineerd is. We kriège ut wat benauwd, want det wilt zegge det we veur 20 november al weg hadde mótte zièn. Potverdomme. Noow wis ik det in Benidorm un Nederlands ziekehoès waas, dus maar metein un mailtje geschreve wie we aan ózze boèster kóste kómme heej in Spanje. ‘Pieng . . ‘, binne un oor had ik antwaord. Alle vaccinaties in Spanje waere gegaeve door ut Centro de Salud in iddere wat groeëtere plaats. Dus weej ièrgister hand-in-hand op nao Rojales en slote toch un bietje zenewechtig achter in de riej aan. Eindelik, we zièn aan de beurt. Marijke schuùf allebei ós passe en ós gaele bukskes met inentingsbewièze beej zón aardig vruiwke ónder de neus. In zien beste Spaans leet ut ós groeëte probleem oèt. Det vruiwke vruueg of we ‘residente’ ware, det is un aparte status veur minse die mièr as de helf van ut jaor heej woeëne. ‘No señora, venimos aqui para hibernar, vacaciones’, zaet Marijke. En taege mich fluustert ut det we heej euverwintere, met vacantie zièn. Gossie, wat waas ik gruuets op mien maedje. En det ander maedje achter die plestiek plaat lach hièl vrintelik en begint te tiepe. En potdomme, effe later kriège we un plestik kaertje wao groeët SIP op steit. En we kriège un strookje wao we ós de volgenden daag um hallef tieën met kinne melde aan de achterkant veur ózze boèster Pfizer-prik. Boète gaef ik mien Marijke unne stevige knoèvel, want det had ut toch maar schoeën oèt d’n aek gedreid.

Vannach hebbe we neet good geslaope, toch allebei un bietje zemelewappig. As det maar good geit! Op tièd zièn is veur ós gen meuite, want um nege oor staon we aan de achterkant van ut Centro de Salud. We zièn neet de enige, we mótte achter in de riej aansloète. Un vrintelik maedje held de zenewechtige meute op twieë maeter. Ouk weej, maar as Marijke ‘Ese es mi esposo’ zaet meuge we beejein staon.   ‘Esa es mi esposa’ zeg ik ouk hièl gruuets achter mien blauw móndkepke en ut maedje lach mich vrintelik aan. Ut is neet te gluive, twieë van die alde Spaanse minskes kroèpe veur maar idderein pik det gelaote. Hèhè, weej zièn aan de beurt en gaon same nao binne. Marijke geit ièrs, ut mót twieë erm vreej make want we kriège ouk nog un griepspuit!! Marijke leet oèt det ut die neet wilt maar die Spaanse guuef gen sjoege. Ouk die griepspuit steit op ós strookje en dus mót die d’r ouk in. Gelaote luuet ut zich op unne stool nao de slachbank bringe, en allebei de prikke gaon d’r met zichbare taege-zin in. Marijke blief nog effe zitte en ik accepteer in volle euvertuùging staonde miene boèster en die extra griepspuit. ‘Gracias y adiós’, zegge we en loupe nao boète. Beej ut ièrste kóffietentje bestelle we unne café americano en kièke mekaar lachend aan.

‘Zoeë, daen boèster hebbe we ouk weer gehad, we bliève nog effe in Benijófar. We kinne d’r weer veur un half jaor taege’.