Herinneringe

Ut dageliks laeve besteit veur mich oèt ut belaeve, opdoon, verzamele en vashalde van herinneringe. Slechte herinneringe mós se neet zoeë maar in d’n dreksbak goeëje, die mós se verwerke en effe vashalde um d’r van te liere. En besef des se noeits te ald bis um te liere. Moèje herinneringe make mich gelökkig en ut is good um ze neet al te flot te vergaete. Taegeswäördig make we selfies en foto’s um die moèje momente vas te legge. Sóms deile we ze met femielie, kinnisse of zoeëmaar met bekinde op Facebook. Sóms laote we un foto aafdrökke en zette we ze effe op de kas of hange ze wat langer aan de moor. 

Marijke haet vanaaf de gebaorte van de kleinkinder plekbeuk gemak en ut is hièl leuk um dao nog ens in te blare. Ut laeve haolt ós in en de jaore vleege in herinneringe veurbeej. Geneete van ut truuk kièke guuef un twieëde laeve aan die herinneringe. Eigelik as ik good naodink, zièn mien herinneringe mien kosbaarste bezit. En um ze neet kwièt te gerake schrièf ik vuùl van mien herinneringe op. Intösse heb ik al zes beuk allein euver mien laeve vol geschreve, en ik laes ut gaer nog ens truuk. 

Minse zièn ouk sterk in ut beware van tasbare herinneringe. Ik kin emus dae van al zien vakanties steinkes mei nimp. En idder steinke druueg de herinnering aan iddere vakantie in zich. Ik heb det ouk lang gedaon. Ik bin al vanaaf mien tieënde jaor atleet. Ik bin atleet want ik doon neet allein aan atletiek, nae, ut bepaolt in belangrièke maote al 68 jaor mien laeve. Beej wedstriède kreeg (en krieg) se diploma’s wao dien prestaties op staon. Ik heb d’r unne massieve stapel van in de kas ligge. En idder diploma schrief veur mich zien eige verhaol. De hes d’r veur getraind, de bis erges op wedstrièd gegaon en de hebs dien uùterste bes gedaon. Ik hald in un spreadsheet ouk mien beste jaorprestaties beej. Andere tasbare herinneringe ware mien baekers, standaarden, vaantjes en medalies die ik heb gewónne. Ik heb ze allemaol weggedaon, ik hald neet zoeë van die regalia verzamele.

Allein de medalies van Nederlandse kampioenschappen heb ik bewaard. Ouk die ligge beejein gefroemeld in un plestiek täöt in de kas. Ik heb ze nog ens veur óch oètgeschöd. Iddere medalie haet zien eige verhaol en sluut zien eige herinneringe in zich. Ut zien d’r zón hónderd intösse, netjes verdeild in gold, zilver en bróns. Ik heb zón 20 kier un Nederlands record verbaeterd, stök veur stök werme persuuenlikke herinneringe. Det is neet um te stróntse maar ut bepaolt gewoeën mien laeve. Maar de moèjste herinneringe zièn óngrièpbaar. Det is wie se same met andere diene atletiek kins belaeve. De sport meugelik te make en jónge minse enthousias te make veur dien sport. Herinneringe zièn d’r neet um dien eige ego achteraaf te streele of mei te prónke. Herinneringe laote zeen wies dich ut laeve gelaef haes same met dien leefste en de minse um dich haer. 

En probeer dich idderen daag te herinnere.