woensdag 26 oktober 2016

Ut rômmelt aan de grens

De grens tösse de Heerlijkheden Grubbevors en Bliërick is lang ônderwerp van diskussie gewaes. Erges in 1588 woord die grens nog ens goôd vasgelag en aafgepäöld. De zuidgrens van Grubbevors en de noordgrens van Bliërick volgde destiëds zôn bietje de Ubroeker baek vanaaf de Maas wies baove de Echtenraijer haof. Dan strak naor ut weste ônder langs de Sondert (Songert), en heej volgde de grens weer de baek noordwaerts. Op de kaart heej ônder aangegaeve as unne roëije liën. Ter oriëntasie, links ônder leet de Wassum.
De minse oët Bliërick en oët Grubbevors léte eur vieje gráze op de Ubroeker weije. Det mochte ze vreej doôn, want de grens bestônd neet veur die losloupende kuuj. En noow schiënt ut zoeë te ziën det unne Bliërickse de grenspäöl erges in 1686 stiekem haet verzatte. Die van Grubbevors kwame daor in november 1686 achter, en makde daor natuurlik trammelant euver. Maar ja, auk in daen tiëd maalde de amptelikke meules hiël langzaam, want op 15 juli 1692 laes ik pas de officiële aanklach van die van Grubbevors taege die van Bliërick. Op 12 februarie 1693 duit de Kanselarie van ut Hof van Gelre in Remund ein verrassende oëtspraok. De klach van die van Grubbevors wuuerd neet gegrônd en neet ontvankelik verklaord. Probeer ut maar ens te laeze:

’t Hoff doende recht in naeme ende van wegen sijne Maj(estei)t als Hertogh van Gelre, verklaart de supplten (supplianten, indieners; die van Grubbenvorst) in de conclusie met hunne venue en court (rechtsingang) van den 8-en november 1686 genomen, niet gefundeert nochte ontfanckbaar ende dijenvolgens opheftende d’interdictie (rechterlijk verbod) op de selve verleent, permitteert de rescribenten (gedaagden; die van Blerick) met hunne begonste vercoopinge van den hoeck opt Oeijerbroeck unde g: in de Caerte figuratijft ten processe vintbaer geteeckent mitte letter C. vorts te vaeren, ordonnerende tot dijen dat sal worden naergeleeft de linie der lijmijten bij de res(cri)benten ten opsichte van dese questie gedesigneert (aangeduid) ende in de voorss caerte figuratijf geteeckent mit swarte tittulkens, beginnende van No.10 onder aen de Mase aen d’Oijerbeke en(de) alsoo in volgende den cours (loop) der selve Beke tot No. 11 ende 12, ende soo voorts door Aeler oft Duijkers baendt in de gemelte caerte getekent is van num.13 tot 7, 6 ende 5 incluijs, ende dat aldaer sullen worden gestelt bequaeme limijtpaelen (grenspalen) waer mede alle voordere debatten, sustinuen (beweringen) ende versoecken, hier inde gedaen commen te cesseren (vervallen), condemnerende (veroordelen) de suppl(ian)ten in de costen in desen geresen ter taxatie ende moderatie (matiging) van Hove actum in de Cancellarije tot Ruremonde den 12. Februarij 1693.
Accordeert bij Extract uijt het vonnissen Boeck van den Ed: Hove van Gelderlands tot Ruremonde, bij mij, J.M.Schreurs (bij absentie van Heere Grefier).

Nieje grenspäöl
Die van Grubbevors môste zelfs opdreije veur de koste! De grens wuuerd nog ens op ein figuratieve kaart (hadde we die nog maar) aangegaeve. En de grôndstökskes met zwarte titelkes ingeteikend. Auk de grenspäöl waere opniej in de grônd gehouwd. Ik had die gezichte van die van Grubbevors waal ens gaer gezeen, ut zal de vrindschap tösse de Heerlijkheden neet verbaeterd hebbe.