Ós moèje conifere zien al unnen hièlen tièd gesneuveld veur ut Sjraar-kalifaat. Marijke haet gezörg det die lillike schutting langzaam greun kleurt met hoeëge plante d’r taege en vuùl van die kleine plentjes dao weer veur. De herfs is begós, ut weit, ut raegent en ut is kald. Aan d’n andere kant van de schutting is ut alweer unnen tièd té röstig. Die alde greune en broène schuttinge haet Sjraar inein gefiespernöld nao un kniènshok. Werkelik, ik zuuj mich as knièn rot schame um in zón bouwval te mótte hoèze. Maar die ein groeëte half verrotte schutting steit nog oètdagend te wachte.
Op unne gojjen daag kóm ik truuk van de Pope. Ut raegent det ut zeik en
kletsnaat kóm ik thoès achterum. Ik maak de paort aop! Wat is det . . . ? As un
echte waterval klettert ut water van ut Sjraar-kalifaat beej ós in de paad.
Haet dae ónneuzele extremist un aafdaak gemak van die letste schutting. Gewoèn
baove op de rand van zien scheur gelag en dan laote röste op ós nieje
schutting. En dan aafgedek met blauwe plastic dae gegarandeerd geschoep is
erges op unnen bouw. Marijke steit mich op te wachte en zaet: ‘Hebs se det
gezeen wat hae noow weer gedaon haet?’. Ik gaef gen antwaord en loup nao de
gank um mien nate kleier oèt te doon. Daen botte knaok wet altièd oèt te kiene
as Marijke en ik tegelièkertied nao ut werk zièn. Nog erger as de Taliban in
Afghanistan sleit dae geniepig ziene slaag.
Wie kómme we heej weer vanaaf? Saoves bel ik miene zoon op, dae haet unne gojje
vrind dae hendig is met holt. Ik vertel um ut verhaol van ut aafdaekske van
Sjraar en ik huùr emus duchtig vlooke aan d’n andere kant. Ik zegk: ‘Maar
röstig aan, we wachte maar ièrs det ut weer druueg is’. We trekke ós plan
en de volgende zaoterdigmorge schiènt d’r zelfs un herfs-zunke. Dae vrind van
miene zoon steit met zien bestelbus veur de deur. Zón groeëte hand-cirkelzaag
wuùrt achterum gesleip en miene zoon löp d’r achteraan met un bouwtrepke. De
zaag wuùrt aangeslaote en ut aafdaekske 15 centimaeter euver de volle breidte binne
de grenze van ut kalifaat aafgezaag. Miene zoon en ik halde ut nog efkes vas
wies ut gans doorgezaag is en laote dan gelièk los. Met un geweldig gekletter
velt die rot-schutting nao ónder. Sjraar, Véronie en euren erme hónd kómme alledreej aeve
hard blaffend nao boète. Sjraar schrièuwt:
‘Wat hebs se noow met mien aafdaak gedaon?’. Ik kièk um hièl stóm aan:
‘Aafdaak? Ik zeen gen aafdaak!’.
‘Ik bel de pliessie’, rup Véronie met un euverslaond stumke.
‘Noow maar effe dimme, kóm maar achterum, de kóffie steit klaor. En de
pliessie hoof se neet te belle, det heb ik al gedaon’, zegk ik.
Maar wat ze neet weite, is det ik de zaak wat besodemieterd heb. Ik heb eige-hendig
unne keurigen breef opgesteld op breefpepeer van de Gemeinte Venlo. Keurig heb
ik in ambtelijke taal beschreve det ut ‘hemelwater’ noeits beej de bure
meug aafwatere. Det de bure 15 centimaeter op eige terrein det water mótte
opvange in un gäöt die weer aangeslaote mót waere op de riolering. Sjraar dreit
weer gevaorlik met zien ouge, de moel velt wièd aope en ik zeen un dröppelke
kleek hièl traog euver zien kin loupe. De kalief van ut kalifaat en zien vrouw
verslikke zich haos in ózze sterke kóffie.
‘Wat noow’, zaet Véronie, ‘wao mótte we noow de
fietse druueg neerzette’.
‘Wach effe’, zaet Sjraar en kiek mich aan: ‘Laot
mich daen breef ens laeze’. Maar ik hald daen breef stevig taege mich aan en
zegk:
‘Hoho, det haet mich 1200 euro aan leges en advekaot-ore gekos. Det mós se
zelf maar regele en aanvechte. Maar as dich un aafdaekske wils, dan mós se dich
waal aan de regels halde’. De vrind van miene zoon fluustert d’r nog
achteraan:
‘Ik kin dich waal un moèj aafdaekske make veur 1200 euro,
zoeë gepiep!’. Sjraar dreit weer gevaorlik met zien ouge en löp nao hoès: ‘Nog
in gen 1200 jaor betaal ik det veur un aafdaekske’. Véronie sloebert ut
letste sluukske van de kóffie nao binne en dribbelt achter um aan. D’n hónd
twièfelt en blief nog effe beej ós, zón lekkere hóndekukskes wie van Marijke
krièg hae blièkbaar thoès neet.
‘Haej! Hebs dich ózze knièn gezeen?’.
‘Ouk gojje morge Sjraar, welke knièn?’.
